داستان های آموزنده

"سندروم باکستر" چیست؟

جورج اورول در کتاب «قلعه‌ی حیوانات» ماجرایی تامل‌برانگیز را شرح می‌دهد:

طبق ماجرای این کتاب، حیوانات دست به دستِ هم می‌شوند و ارباب و خانواده‌اش را از مزرعه بیرون می‌کنند و خود مدیریت مزرعه را به دست می‌گیرند. اولین کار آن‌ها تنظیم عهدنامه‌ایست که طبق آن همه‌ی حیوانات باهم برابرند و هیچ‌کس حق ندارد خود را ارباب و مالک دیگران بداند. اما چیزی نمی‌گذرد، خوکی🐖 که مدیریت مزرعه را به دست گرفته است، آرام‌آرام عهدنامه را تغییر داده و برای خود و اطرافیانش حقوق و امتیازات ویژه‌ای وضع می‌کند. در این میان، اسبی🐎 در مزرعه زندگی می‌کند به نام "باکستر" که به لحاظ خوش‌خُلقی، صبوری و پشتکار مورد احترام همه‌ی حیوانات است. حیوانات از او می‌خواهند کمکشان کند تا در مورد شرایط جدید تصمیم بگیرند، اما باکستر سخت مشغول #کار است و به اطرافش توجه‌ای ندارد. شُعار او این است: "من کار می‌کنم!" و احساس می‌کند که باید کار خود را به بهترین شکل انجام دهد و کاری به کار چیز دیگری نداشته باشد! گرچه باکستر می‌توانست از اتفاق وحشتناکی که درقلعه ی حیوانات رخ می‌دهد جلوگیری کند، چنان با وجدان و شرافتمندانه سرش به کارش گرم بود که فقط هنگامی از تغییرات باخبر شد که خوک حاکم، او را به یک سلاخ فروخت❗️

مثالی دیگر صحنه‌ای از فیلم «تایتانیک» است:

در حالی که کشتی در اثر برخورد با کوه یخ دچار صدمه‌ی جدی شده بود، گروهی نوازنده🎶 در عرشه‌ی کشتی مشغول اجرای قطعات برگزیده از موسیقی کلاسیک بودند! آنان کار خود را به بهترین نحو اجرا می‌کردند و دقت می‌کردند که کیفیت کارشان تحت‌تأثیر شرایط #نامناسب موجود قرار نگیرد. اما در یک کشتیِ در حالِ غرق‌شدن و در میان مسافرانی که از هول و وحشت در حال سراسیمه دویدن به این‌سو و آن‌سو هستند، چه اهمیتی دارد که موسیقی کلاسیک با بهترین کیفیت اجرا شود؟!

✔️امروزه جوامع به سمتی پیش می‌روند تا افرادی را پرورش دهند که چنان سرشان به کار و «تخصص» خود گرم باشد که فراموش می‌کنند «کل» این زندگی یا سازمان به کدام سو حرکت می‌کند! باکسترها آدم‌های خوب و باشرافتی هستند که تخصص‌شان یعنی تمام زندگی‌شان...